استیل بگیر و استیل نگیر چه تفاوتی با هم دارند؟

آیا تابه‌حال برای خرید استیل سردرگم شده‌اید و نمی‌دانستید کدام نوع برای کار شما مناسب‌تر است؟ تفاوت استیل بگیر و نگیر یکی از سوالات رایج در میان صنعتگران و تولیدکنندگان است. اگر نوع اشتباهی را انتخاب کنید، ممکن است با مشکلاتی مانند زنگ‌زدگی زودرس یا کاهش کیفیت قطعات مواجه شوید. هزینه‌های تعمیر و جایگزینی هم می‌تواند بسیار بالا باشد.

در این مقاله، تمام تفاوت‌ها از جمله تفاوت استیل بگیر و نگیر در مقاومت به خوردگی ، مزایا و معایب این دو نوع استیل را بررسی کرده‌ایم تا شما بتوانید تصمیمی آگاهانه بگیرید. همراه استیلگاه باشید تا انتخابی مطمین داشته باشید.
استیل بگیر و نگیر چیست؟
استیل بگیر (Martensitic Stainless Steel) بسته به ترکیب عناصر موجود در آن، می‌تواند خاصیت مغناطیسی داشته باشد یا فاقد این ویژگی باشد. این نوع استیل حاوی کروم بوده و فاقد نیکل است یا مقدار نیکل آن بسیار کم است.

در پاسخ به سوال استیل نگیر چیست؟ می‌توان گفت که استیل نگیر (Austenitic Stainless Steel) استیلی است که به دلیل داشتن مقدار بیشتری نیکل، خاصیت مغناطیسی ندارد و در دسته فولادهای زنگ‌نزن سری ۳۰۰ قرار می‌گیرد.
تفاوت‌ شیمیایی استیل بگیر و نگیر
یکی از اصلی‌ترین تفاوت‌های استیل بگیر و نگیر در ترکیب شیمیایی آن‌ها است. استیل بگیر معمولا از آلیاژهای فولاد ضدزنگ فریتی یا مارتنزیتی تشکیل شده است. این نوع استیل دارای کروم (Cr) بالا و مقدار کمی نیکل (Ni) است. درصد بالای کروم باعث افزایش مقاومت به زنگ‌زدگی و سختی آن می‌شود، اما از نظر مقاومت به خوردگی نسبت به Austenitic Stainless Steel ضعیف‌تر است.

در مقابل، Austenitic Stainless Steel عمدتا از آلیاژهای آستنیتی تشکیل شده و مقدار نیکل آن بین ۸ تا ۱۲ درصد است. وجود نیکل باعث افزایش مقاومت در برابر خوردگی و اکسیداسیون می‌شود و خاصیت غیرمغناطیسی به آن می‌بخشد. به همین دلیل، استیل ۳۰۴ که در این دسته قرار می‌گیرد، برای محیط‌های مرطوب و خورنده بسیار مناسب هستند.
مقایسه دمای ذوب و هدایت حرارتی استیل بگیر و نگیر

استیل بگیر	استیل نگیر	ویژگی
۱۴۰۰ تا ۱۵۱۰	۱۳۷۰ تا ۱۴۰۰	دمای ذوب (°C)
۲۴ تا ۳۰	۱۵ تا ۲۰	هدایت حرارتی (W/m·K) در ۲۵°C
۱۰ تا ۱۶	۱۶ تا ۱۹	ضریب انبساط حرارتی (µm/m·K)
متوسط	بالا	مقاومت به شوک حرارتی
کاهش استحکام	حفظ خواص مکانیکی	عملکرد در دمای بسیار بالا (>۱۰۰۰°C)

تفاوت‌ فیزیکی استیل بگیر و نگیر
Martensitic Stainless Steel دارای ساختار کریستالی فریتی یا مارتنزیتی است که باعث ایجاد خاصیت مغناطیسی در آن می‌شود. این ویژگی در صنایعی مانند تولید قطعات خودرو، تجهیزات صنعتی و ابزارهای مکانیکی اهمیت دارد.

در مقابل، استیل نگیر به دلیل ساختار آستنیتی خود، خاصیت مغناطیسی ندارد. این نوع استیل انعطاف‌پذیری بالایی دارد و در برابر تنش‌های مکانیکی مقاوم است. به همین دلیل، برای ساخت مخازن تحت فشار، لوله‌های صنعتی و تجهیزات پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرد. استیل ۳۰۴ و استیل ۳۱۶ دو نمونه رایج از این نوع هستند که در محیط‌های خورنده مانند کارخانه‌های صنایع غذایی و پتروشیمی کاربرد دارند.
تفاوت‌ ظاهری استیل بگیر و نگیر
استیل بگیر معمولا سطحی براق اما کمی زبر دارد و در شرایط محیطی نامناسب، ممکن است دچار تغییر رنگ یا زنگ‌زدگی سطحی شود. این نوع استیل در برخی موارد پس از مدتی استفاده، لکه‌های اکسیداسیون جزیی نشان می‌دهد.

از سوی دیگر، Austenitic Stainless Steel دارای سطحی صیقلی‌تر و یکنواخت‌تر است. به دلیل مقاومت بالاتر در برابر زنگ‌زدگی، این نوع استیل در محیط‌های مرطوب و صنعتی ظاهر خود را حفظ می‌کند.
خواص مغناطیسی استیل بگیر و نگیر
استیل ضد زنگ بگیر دارای خاصیت مغناطیسی است و به آهنربا جذب می‌شود، درحالی‌که استیل غیرمغناطیسی چنین خاصیتی ندارد. این تفاوت در خواص مغناطیسی استیل به دلیل وجود عناصر آلیاژی مختلف و ساختار بلوری آن‌ها است.

Martensitic Stainless Steel معمولا در دسته فولادهای فریتی (Ferritic) و مارتنزیتی (Martensitic) قرار می‌گیرد و به دلیل عدم وجود مقدار کافی نیکل، خاصیت مغناطیسی دارد. مقدار کروم این نوع استیل معمولا بین ۱۱ تا ۱۷ درصد است و به دلیل این ترکیب، علاوه بر جذب آهنربا، مقاومت خوبی در برابر خوردگی ارایه می‌دهد.

استیل با جذب مغناطیسی به دلیل ویژگی‌های ساختاری خود، در صنایعی که نیاز به استحکام و مقاومت مکانیکی بالا دارند، به‌کار می‌رود. ازجمله معروف‌ترین گریدهای استیل بگیر می‌توان به ۴۱۰، ۴۳۰ و ۴۲۰ اشاره کرد.

از طرف دیگر، Austenitic Stainless Steel که در دسته فولادهای آستنیتی (Austenitic) قرار دارد، خاصیت مغناطیسی از خود نشان نمی‌دهد؛ همچنین انواع استیل با خاصیت ضد مغناطیس به دلیل ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود در تجهیزات پزشکی، صنایع غذایی و محیط‌های خورنده مورداستفاده قرار می‌گیرند.

کاربردهای استیل بگیر و نگیر در صنایع مختلف
استیل نگیر و بگیر هر دو در صنایع مختلف به کار می‌روند، اما بسته به نیاز صنعتی، یکی از این دو نوع بیشتر مورداستفاده قرار می‌گیرد. کاربردهای استیل بگیر و نگیر شامل موارد مختلفی می‌شود. در ادامه به بررسی کاربردهای استیل بگیر و نگیر در صنایع مختلف می‌پردازیم.

کاربرد استیل بگیر در صنعت به دلیل قابلیت شکل‌دهی مناسب، بسیار پررنگ است. در مقابل، استیل نگیر و کاربردهای آن شامل صنایعی مانند پتروشیمی، صنایع داروسازی و تجهیزات انتقال مایعات است که نیاز به مقاومت بالا در برابر زنگ‌زدگی دارند.

ویژگی‌های استیل بگیر و نگیر در ساخت لوازم خانگی نیز حایز اهمیت است، چرا که استیل نگیر در تولید وسایل آشپزخانه، یخچال‌ها و سینک‌های استیل به دلیل مقاومت بالاتر در برابر زنگ‌زدگی به کار گرفته می‌شود. این نوع استیل دارای خاصیت غیرمغناطیسی است و در برخی صنایع حساس که نیاز به استیل بدون خاصیت مغناطیسی دارند، انتخاب بهتری است. انعطاف‌پذیری و قابلیت جوشکاری بالا نیز از دیگر مزایای استیل نگیر محسوب می‌شود.
کاربرد استیل بگیر در صنایع خودروسازی
کاربرد استیل بگیر در صنعت خودروسازی یکی از مهم‌ترین موارد استفاده از این آلیاژ است. استیل بگیر در ساخت بخش‌هایی مانند سپر، شاسی، درب‌ها و قسمت‌های داخلی که نیاز به مقاومت بالا دارند، به کار می‌رود. به دلیل خاصیت مغناطیسی، این نوع استیل قابلیت جوشکاری و شکل‌دهی بهتری دارد.
کاربرد استیل نگیر در صنایع شیمیایی
Austenitic Stainless Steel به دلیل وجود نیکل و کروم در ترکیب خود، در برابر محیط‌های اسیدی و قلیایی مقاومت بالایی دارد. این ویژگی آن را برای تولید تجهیزات آزمایشگاهی، لوله‌های انتقال مواد شیمیایی، مخازن ذخیره و تجهیزات پالایشگاهی ایده‌آل می‌کند.
استیل بگیر و نگیر در ساخت سازه‌های فلزی
استیل بگیر و نگیر در ساخت سازه‌های فلزی نیز کاربرد وسیعی دارد. Martensitic Stainless Steel معمولا برای تولید درب و پنجره‌های فلزی، نرده‌ها و سازه‌های معماری استفاده می‌شود. به دلیل هزینه کمتر، این نوع استیل در بسیاری از ساختمان‌های صنعتی و تجاری به کار گرفته می‌شود. از سوی دیگر، استیل نگیر، برای فضاهای مرطوب مانند حمام، آشپزخانه‌های صنعتی و تأسیسات دریایی مناسب است.
بهترین نوع استیل بگیر برای ساخت قطعات صنعتی
انتخاب بهترین نوع استیل بگیر برای ساخت قطعات صنعتی بستگی به فاکتورهایی مانند میزان استحکام، مقاومت به خوردگی و نوع کاربرد دارد. گریدهایی مانند ۴۱۰، ۴۲۰ و ۴۳۰ به دلیل ترکیب مناسب استحکام و شکل‌پذیری، گزینه‌های محبوبی برای تولید قطعات صنعتی محسوب می‌شوند. در بسیاری از کاربردهای صنعتی که نیاز به تحمل فشار بالا دارند، از این گریدها استفاده می‌شود.
مزایا و معایب استیل بگیر و نگیر
انتخاب بین استیل نگیر و بگیر بستگی به ویژگی‌هایشان مانند مقاومت به خوردگی، قابلیت جوشکاری، هزینه تولید دارد. هر یک از این دو نوع فولاد ضد زنگ، کاربردهای خاص خود را دارند و در صنایع مختلف به‌کار می‌روند. تفاوت استیل بگیر و نگیر به ترکیب شیمیایی و ساختار بلوری آن‌ها بازمی‌گردد که تأثیر مستقیم بر ویژگی‌های مکانیکی و فیزیکی این دو نوع استیل دارد.

یکی از مهم‌ترین مزایای Martensitic Stainless Steel، خاصیت مغناطیسی است که باعث می‌شود در صنایعی که نیاز به تشخیص مغناطیسی وجود دارد، گزینه مناسبی باشد؛ همچنین این نوع استیل دارای مقاومت بالایی در برابر دمای بالا است و در محیط‌هایی که نیاز به عملکرد در حرارت زیاد دارند، عملکرد بهتری نشان می‌دهد. هزینه تولید استیل بگیر کمتر است.

Martensitic Stainless Steel به دلیل عدم وجود نیکل، در محیط‌های مرطوب و اسیدی زودتر دچار زنگ‌زدگی می‌شود. همچنین قابلیت جوشکاری استیل بگیر پایین‌تر است و هنگام جوشکاری ممکن است ترک‌های حرارتی در سطح آن ایجاد شود که روی کیفیت جوش تأثیر می‌گذارد.

Austenitic Stainless Steel که از فولاد آستنیتی ساخته‌شده، به دلیل مقدار بالای نیکل (حدود ۳۵٪)، مقاومت بالایی در برابر خوردگی دارد. تفاوت‌های استیل بگیر و نگیر در این بخش خود را نشان می‌دهد، زیرا این نوع استیل در محیط‌های مرطوب و اسیدی مانند صنایع غذایی، شیمیایی و دریایی کاربرد بیشتری دارد.

یکی از چالش‌های اصلی Austenitic Stainless Steel، هزینه بالا است که ناشی از درصد بالای نیکل در ترکیب شیمیایی آن است. همچنین در دماهای بالا، این نوع استیل ممکن است مستعد تغییر شکل باشد و مقاومت مکانیکی آن در برخی شرایط کاهش یابد.

خواص مغناطیسی و شیمیایی استیل‌های بگیر و نگیر نیز یک عامل تعیین‌کننده است، زیرا عدم خاصیت مغناطیسی در Austenitic Stainless Steel ممکن است در برخی صنایع مانند بسته‌بندی و تجهیزات پزشکی یک نقطه‌ضعف محسوب شود.
نحوه تشخیص استیل بگیر و نگیر
تشخیص فرق ورق استیل بگیر و نگیر برای کاربردهای صنعتی و تولیدی اهمیت زیادی دارد. هم‌چنین شناخت انواع ورق استیل بگیر و نگیر به انتخاب صحیح در پروژه‌های صنعتی کمک می‌کند. روش‌های مختلفی برای شناسایی این دو نوع فولاد وجود دارد که هرکدام می‌توانند اطلاعات مفیدی درباره خواص فیزیکی و مکانیکی این آلیاژها ارایه دهند.

یکی از ساده‌ترین راه‌های تشخیص، استفاده از یک آهنربا است. Martensitic Stainless Steel خاصیت مغناطیسی دارد و به آهنربا جذب می‌شود، اما چرا استیل بگیر به مغناطیس جذب می‌شود؟ این خاصیت ناشی از ساختار فریتی و مارتنزیتی آن است که به دلیل نداشتن نیکل و ترکیب بیشتر با کروم، خاصیت مغناطیسی را حفظ می‌کند؛ در مقابل Austenitic Stainless Steel خاصیت غیرمغناطیسی دارد و جذب آهنربا نمی‌شود.

مغناطیس و خواص استیل نیز به ترکیب فلزی و نحوه آرایش مولکولی آن بستگی دارد که در تعیین ویژگی‌های مغناطیسی هر نوع استیل نقش مهمی ایفا می‌کند. با استفاده از محلول‌های اسیدی نیز می‌توان میزان مقاومت در برابر خوردگی را آزمایش کرد، در Austenitic Stainless Steel تغییر رنگ یا اکسیداسیون روی سطح آن مشاهده نمی‌شود.

وزن ورق استیل نیز بر مقاومت آن در برابر عوامل محیطی تأثیر دارد، به‌ویژه وزن ورق استیل نگیر که در محیط‌های مرطوب و شیمیایی به دلیل ترکیب شیمیایی خود، دوام بیشتری خواهد داشت، در فرآیند سنگ‌زنی، Austenitic Stainless Steel جرقه‌های کوتاه‌تر و با رنگ متمایل به قرمز ایجاد می‌کند، درحالی‌که جرقه‌های Austenitic Stainless Steel بلندتر و با رنگ زرد متمایل به سفید هستند.

این آزمایش برای تفکیک سریع این دو نوع فولاد کاربرد دارد. برای کسب اطلاعات بیشتر و مشاهده سایر مقالات تخصصی، از استیلگاه بازدید کنید.
سوالات متداول تفاوت استیل بگیر و نگیر

استیل بگیر و نگیر چه تفاوتی با هم دارند؟

استیل بگیر خاصیت مغناطیسی دارد و بیشتر در قطعات مکانیکی استفاده می‌شود. Austenitic Stainless Steel مقاوم‌تر در برابر خوردگی است و در صنایع غذایی و پزشکی کاربرد دارد.